gerçeğe

GÖRÜLENDEN GERÇEĞE      “Öğrencilerime”

Yakından tanıyanlar bilir beni, az – çok

Öyle garip, biçare, zavallıyımdır.

Kimsenin yatmak istemediği yerlerde yatar

Kimsenin giymek istemediklerini giyinirim.

Kimsenin konuşmadıklarıyla da

Konuşur, oturur – kalkarım ben.

Hatta yolda görenler selam vermez,

Hastalığımı bilenler sormaz halimi, hatırımı.

Öleli epey oldu aslında

Tükürseler fark etmez,

Taşa tutsalar da.

Öylesine utanmaz, arlanmaz

Bedbaht ve berbat, öyle kovulası artık

“Ey değerli öğretmenimiz!

Öğretmenler yetiştiren öğretmen

Siz ki, dünyanın her yerinden

Öğrencileriniz var iken

Gözlerinizin içine bakan

Kulak kesilen.”

O senin gördüğündür yavrucuğum

Gel bir de beni bana sor.

Bir an önce işi bitmeli

Koyulmalı yola erkenden,

Çekilmeli kan bedenden.

Bu kadar zahmet ettirdik, yeter

Taşıdı oradan oraya yeterince.

Ben memnunum ondan

Umarım oda memnundur benden.

Erkan Yazargan

14.08.2011

Tokat

“Gülümsemeler kitabından”